( آلبوم حریص) و درد دلی با محسن چاووشی

سلام ، سلام ، سلام ...... 

بالاخره انتظار به سر رسید و بعد از مدتها چشم به راهی آلبوم "حریص" به بازار آمد ، آلبومی متفاوت ...! 

این آلبوم با دو آلبوم قبلی یعنی "یه شاخه نیلوفر " و " ژاکت " تفاوت های بسیار دارد ، چرا که این قطعات این بار بی شباهت به کارهای قدیمی آقای چاووشی نیست وبه عبارت دیگر ، شده همان صدا زخمی که با نوای خَشدارش  می تونست نفس هارو تو سینه ی هر شنونده زندونی کنه ! 

همان صدای جادویی که اشک رو می تونست رو هر دیده ای به چشمه ایی جوشان و قهقه هارو به بغض و اشک رو به لبخند تبدیل کنه ...

بیاییم دعا کنیم تا محسن چاوشی برگرده به همان "چاووشی"  

مانند ، آلبوم های "نفرین " "خوکشی ممنوع" "لنگه کفش" و آلبوم ماندگار "متاسفم" و مجبور نشه برای حتی تظاهر کارهایی رو ارائه بده که رو صدا و رو احساس خودش سرپوش بگذاره .

البته باید متذکر بشم که با به تاخیر افتادن آلبوم "من خود آن سیزده ام" ویا  به عبارتی "سیزده" انگار باید باز هم فقط افسوس خورد!؟

باز هم باید چشم به راه بود و بهانه ها و باز بهانه هارو به گوش دل آویخت !

امیدوارم روزی محسن چاووشی عزیز داستان این ناملایمات رو با زبانی گویا به گوش هوادارنش برسونه !

با آرزوی موفقیت برای دوست بسیار عزیزم محسن چاوشی که تا ابد چاووشی دوستدارانش بماند ... 

 انشااله

.

ارادتمند همیشگی ...علی